در خانه‌ای که ندارم

تو که ندارمت نشسته‌ای

در تراس ِ پر برگ

روبه‌روی ِ فنجان‌های ِ خالی ِ قهوه

کنار ِ ترکه‌های ِ خشک و پراکنده‌ی ِ خرمالو

بر صندلی‌ ِ کهنه‌ای که ندارم

ع روشن