آدم اگر همه سوالاش جواب داشته باشه زندگی براش راحت تر میشه ، حالا اگر سوالاش بی جواب موند دو راه داره ، یا خودشو آزار بده که چرا فلان چرا بیسار یا بگه خب حالا گیرم فهمیدم جوابشو بعدش چی ؟ گیرم زندگیت یا کسی گذاشتت تو شرایطی که یه عالمه سوال بی جواب برات گذاشت ، گیرم جواب همه سوالاتو فهمیدی ، چه قانع کننده چه چرت و پرت ، بعدش چی؟ درسته آدم از بلاتکلیفی در میاد ولی واقعیت اینه که نسبیه شرایط بعدش ، کلا ماهیت زندگی همینه ، شک دارم چاره ای جز فراموشی برای آدم باقی بمونه دلم می خواد خوشحال باشم ولی نمی تونم ، یعنی لایه بیرونیم معمولیه ولی داخلم داغونه ، بعد هی نوشتم هی پاک کردم تا دیدم تنها حرف حساب میشه همین . دلم می خواد تا ابد تایپ کنم در واقع الان . دلم می خواد چیزای خوب بنویسم ، دلم می خواد چیزای خوب باشه که ازش بنویسم .
خب اینجوری هم دارم خودمو گول میزنم در واقع
عجب گیری افتادم
